Ανώνυμοι Τζογαδόροι

Οι Ανώνυμοι Τζογαδόροι είναι μία αδελφότητα από άντρες και γυναίκες που μοιράζονται την εμπειρία τους με δύναμη και ελπίδα, έτσι ώστε να μπορέσουνε να λύσουνε μαζί το κοινό πρόβλημά τους και να βοηθήσει ο ένας τον άλλον να αναρρώσει από το πρόβλημα του τζόγου.

 

Η μόνη προϋπόθεση για να γίνει κανείς μέλος, είναι η επιθυμία του να σταματήσει να παίζει τζόγο. Δεν υπάρχει καμία συνδρομή ή υποχρέωση για να γίνει κανείς μέλος των Ανώνυμων Τζογαδόρων. Είμαστε αυτοσυντήρητοι και όλα τα έξοδά μας καλύπτονται μέσω των δικών μας εισφορών. Οι Ανώνυμοι Τζογαδόροι δε συνδέονται με καμία πολιτική, θρησκευτική ή νομική οργάνωση και δεν είναι ποτέ υπό επιτήρηση. Οποιοσδήποτε μπορεί να συνδεθεί μαζί μας άσχετα από ηλικία, φυλή, σεξουαλική ταυτότητα, δόγμα, θρησκεία ή έλλειψη θρησκείας. Ο πρωταρχικός σκοπός μας είναι να σταματήσουμε τον τζόγο και να βοηθήσουμε άλλους παρορμητικούς τζογαδόρους να κάνουν το ίδιο με μας.

 

Οι περισσότεροι από εμάς δεν επιθυμούσαμε να παραδεχθούμε ότι είχαμε πρόβλημα τζόγου. Σε κανέναν μας δεν αρέσει να είναι διαφορετικός από τους συνανθρώπους του. Επομένως, δεν εκπλησσόμαστε από το γεγονός ότι η καριέρα μας στον τζόγο έχει χαρακτηριστεί από αμέτρητες μάταιες προσπάθειες να αποδείξουμε ότι μπορούμε να τζογάρουμε ως κανονικοί άνθρωποι. Η ιδέα ότι κάπως, κάποια μέρα, θα καταφέρουμε να ελέγξουμε τον τζόγο είναι η τεράστια εμμονή του κάθε παρορμητικού τζογαδόρου. Η επιμονή μας να παίζουμε τζόγο ήταν πάνω από οποιοδήποτε κόστος. Πολλοί από εμάς καταλήξαμε στη φυλακή ή βρεθήκαμε να αναζητούμε λύση στα φάρμακα, στη θρησκεία και στην ψυχιατρική. Φυσικά καμία από αυτές τις μεθόδους δεν ήταν επαρκής για εμάς.

 

Η αρρώστια μας πάντα ξαναεμφανιζόταν ή συνέχισε να προοδεύει μέχρις ότου απελπισμένοι αναζητήσαμε βοήθεια ο ένας από τον άλλον στις ομάδες των Ανώνυμων Τζογαδόρων. Αφού ήρθαμε στους Ανώνυμους Τζογαδόρους συνειδητοποιήσαμε ότι είμαστε άρρωστοι. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για την ανάρρωσή μας. Μάθαμε ότι έπρεπε να παραδεχτούμε βαθιά μέσα μας ότι είμαστε παρορμητικοί παίκτες. Η ψευδαίσθησή μας ότι είμαστε σαν τους κοινούς ανθρώπους πρέπει να εξαλειφθεί. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να παίζουμε ελεγχόμενα. Γνωρίζουμε καλά ότι κανένας παρορμητικός τζογαδόρος δεν μπορεί να επανακτήσει τον έλεγχο του τζόγου. Όλοι μας νοιώσαμε ότι σε κάποιες στιγμές επανακτήσαμε τον έλεγχο,  αλλά αυτά τα διαστήματα ήταν συνήθως μικρά και έτσι συνεχίστηκαν από περιόδους στις οποίες χάσαμε ακόμα περισσότερο τον έλεγχο, οι οποίες μας οδήγησαν σε μία ακόμη πιο ακατανόητη εξαθλίωση. Είμαστε πεπεισμένοι ότι οι τζογαδόροι σαν εμάς έχουνε μία αρρώστια η οποία συνεχώς εξελίσσεται. Μετά από ένα τέτοιο διάστημα καταλήγουμε πάντα να είμαστε σε χειρότερη κατάσταση …… ποτέ σε καλύτερη. Συνεπώς, για να ζήσουμε μία φυσιολογική ζωή, εφαρμόζουμε κάποιες βασικές αρχές στην καθημερινότητά μας χρησιμοποιώντας το μέγιστο των δυνατοτήτων μας.

​

​